SPOREN
Gedichten
samenvatting
Klank als houvast, ritme als houvast, vorm, rijm en metrum als houvast wanneer betekenis vervaagt, betekenis van woorden, van zinnen, van wanhoop, van pijn, liefde en van de dood... Wanneer dat alles vervaagt blijft vorm en klank als houvast over in strakke gedichten met oerklanken, die zich als kinderliedjes herhalen, herhalen... in de dichtbundel Sporen (een selectie gedichten uit de periode 1996-2022).Enkele gedichten en de hoofdstukken uit Sporen:
uit Kwatrijnen
Zon
Ik wou dat ik jouw zon kon zijn,
Dan zou ik altijd op je schijnen
En laat jouw schaduwen verdwijnen,
Maar 'k ben geen zon, maar maneschijn.
________
uit Octaven
Het geruis
De wereld heeft een kind verloren,
Het stierf ver in de diepe zee.
Daarna werd het verdriet geboren,
De golven deinden heel lang mee.
En zullen deinen - onverstoorbaar -
Niet tot de grenzen van de kust,
Maar over continenten - hoor maar! -
Gaat het geruis dat niet meer rust.
________
uit Dozijnen
Rood-wit-blauw
Aders puilen uit naar buiten.
Bloed stroomt niet door, maar langs
benen,
Om zijn lust eruit te spuiten
Over 't witte lijf langs schenen.
Druppels vloeien over voeten
Die gestadig staan te waden:
In de rode grond te wroeten
Tot de geest zich laat ontladen.
Traag zakt 't lichaam naar beneden
Wit en rood laten zich mengen.
't Hemelblauw boven de leden,
Schijnt bereid ze aan te lengen.
_______
uit Sonnetten
Pleinvrees
In steden gaan
gespannen passen
Op zoek naar een
of ander spel,
Om zich te laten gaan - verrassen
Door hemel,
vagevuur of hel.
Veel blikken die
het niet meer weten,
Te kiezen voor de
val of vlucht
Om tijd en grenzen
te vergeten
En zich te laven
aan de lucht.
Er razen pleinen
door mijn brein,
Hun vlakten gaan
in strikte orde;
Al naargelang en
voor zover,
Ik vlieg naar het
Sint Pietersplein,
Flaneer rond Place
de la Concorde
En struikel op
Trafalgar Square.
_________
uit Vier-kwatrijnen
Een stille oorlog
Een stille oorlog dreef ons uit
elkander,
Als vijanden verstoken van die nacht,
Waarin twee lijven schier werden
verbonden.
Maar tevergeefs en zeker onverwacht;
Vertrouwden wij en hielden het niet
langer,
Het - houden van - werd
krijgsgevangenschap,
Waarin wij ons alleen konden
verwonden,
We richtten onze loop - daarna de klap.
Als van het slagveld kruitdamp is
verdwenen,
Rest slechts de stilte van de barre
grond,
Voor eenzamen die dwalen ongebonden,
Verlangend naar de nacht die echt
bestond.
Als zwart verslag laat ik jou hier nu
achter,
Toch zal ik het beschouwen als gestreel.
De hardste klap gaat in mij
ongeschonden
En grijpt me niet meer langer naar
m´n keel.
_________
Het stierf ver in de diepe zee.
Daarna werd het verdriet geboren,
De golven deinden heel lang mee.
Niet tot de grenzen van de kust,
Maar over continenten - hoor maar! -
Gaat het geruis dat niet meer rust.
Bloed stroomt niet door, maar langs benen,
Om zijn lust eruit te spuiten
Over 't witte lijf langs schenen.
Die gestadig staan te waden:
In de rode grond te wroeten
Tot de geest zich laat ontladen.
Wit en rood laten zich mengen.
't Hemelblauw boven de leden,
Schijnt bereid ze aan te lengen.
Op zoek naar een of ander spel,
Om zich te laten gaan - verrassen
Door hemel, vagevuur of hel.
Te kiezen voor de val of vlucht
Om tijd en grenzen te vergeten
En zich te laven aan de lucht.
Hun vlakten gaan in strikte orde;
Al naargelang en voor zover,
Ik vlieg naar het Sint Pietersplein,
Flaneer rond Place de la Concorde
En struikel op Trafalgar Square.
Als vijanden verstoken van die nacht,
Waarin twee lijven schier werden verbonden.
Maar tevergeefs en zeker onverwacht;
Het - houden van - werd krijgsgevangenschap,
Waarin wij ons alleen konden verwonden,
We richtten onze loop - daarna de klap.
Rest slechts de stilte van de barre grond,
Voor eenzamen die dwalen ongebonden,
Verlangend naar de nacht die echt bestond.
Toch zal ik het beschouwen als gestreel.
De hardste klap gaat in mij ongeschonden
En grijpt me niet meer langer naar m´n keel.
Sporen is als paperback verkrijgbaar bij Brave New Books: klik hier
